ARICILIK

Türkiye Arıcılığının Genel Durumu

Türkiye’de arıcılık neredeyse her bölgede yapılan geleneksel bir tarım faaliyeti olup, bugün ülkenin bütün illerinde arıcılık yapılmaktadır. Dört mevsimin yaşandığı Türkiye’ de farklı ekolojik koşullara kolaylıkla uyum sağlayan birçok arı ırk ve ekotipi ile yıl boyu nektar ve polen sağlayan oldukça zengin floral kaynaklar bulunmaktadır. Türkiye’nin her bölgesinin kendine özgü çevre koşullarına sahip olması, buralarda çiçeklenme dönemlerinin farklı olması, daha fazla üretimi amaçlayan arıcılar için göçer arıcılık yapma nedenidir. Türkiye’ de koloni varlığının % 70–80’ ine sahip işletmeler kolonilerini gezdirerek üretim yaparken, toplam bal üretiminin, % 90’lık bölümünün bu işletmeler tarafından sağlandığı tahmin edilmektedir.

Ülkenin başta Akdeniz ve Kıyı Ege olmak üzere, ılıman yöreleri arıcılar için kolonilerini kışlatma, zengin nektar ve polen kaynağı sağlama ve erken gelen bahardan yararlanma gibi nedenlerle tercih edilmektedir. Buna ek olarak ülkenin güney batısında çam ağaçlarının üzerinde oldukça güçlü basura kaynakları bulunmaktadır. Bu kaynak ülke bal üretiminin neredeyse üçte birini oluşturmaktadır.

Koloni varlığı bakımında 1991-2009 yılları incelendiğinde koloni varlığının 1991 den bu güne yaklaşık ` artış gösterdiği görülmektedir. İlken kovan miktarında ise % 51 oranında azalış söz konusudur(çizelge 3). Dünya arıcılığı ile karşılaştırıldığında koloni başına verim bakımından yüksek üretim yapan ülkelerin gün geçtikçe koloni sayısında azalma izlenirken, koloni başına verim miktarı artmaktadır. Türkiye’ de üretici her gün artan girdilerle mücadele edebilmek için koloni başına artırması gereken verimi ne yazik ki kovan sayısını artırarak çözmeye çalışmaktadır.